Happy Boys....

Hallo allemaal,

Sneller dan verwacht. Daar zijn we weer. Op Gran Canaria. Nadat mama een val van een kleine 4 meter van een trap heeft gemaakt, besloot papa gelijk een vakantie te boeken. (er is wat voor nodig, om weer op vakantie te kunnen...haha..)

De vorige vakantie was toch wat minder geëindigd. Tim met ruim 40 grd koorts naar huis, en papa ook ziek terug in het vliegtuig..
Na allerlei tests in het ziekenhuis, waar we toch weer terecht kwamen met Tim. Bleek al zijn bloed goed te zijn en wij niet besmet met streptokok.. Dus herstellen...

Toen Brent na een paar weken het ziekenhuis in, voor een operatie , aan een niet ingedaald balletje. Ingreep ging goed. Alleen na 2 dagen daarna werd Brent ziek.
Om het verhaal kort te houden... Eindigde dit in een longontsteking, door een verwaarloosde ziekenhuis bacterie.
Ons mannetje was erg ziek.

Na alle zieke kindjes weer, dachten papa en mama even een avondje bij te komen samen.
Valt mama van de trap in een restaurant. Xan ziet het gebeuren... Met ambulance naar het ziekenhuis.
En ook om dit verhaal kort te houden..
Het gaat goed met me. (lichamelijk) Alleen nog last van een gekneusd stuitje en af en toe een zere nek. Bedankt lieve engeltjes...

En vandaar dat wij nu weer hier zijn... Bijkomen van alles en hopelijk krijg ik (mama) een beetje rust in haar lijf... pffff....

Missie geslaagd!! Het is weer genieten! Beide boys genieten elke dag.
Het weer is super!
Dus veel zwemmen, wandelen, strand, speeltuin, lekker eten en naar de mini disco!!
En papa en mama, genieten mee.. Beetje zwemmen, sporten , lekker eten en genieten van het mooie weer en onze kindjes die het zo goed doen..

Brent de deugniet, is niet te houden... Onderzoekt alles, en vind iedereen gezellig. (wel als papa en mama in de buurt zijn) En iedereen hem.

En Tim... Die is echt hersteld. Wat een verschil...
We hebben voor het eerst geen rollator mee... Jaja, lieve mensen...
Tim loopt hele stukken aan een handvat van een beker (zie foto's)
of aan de hand of achter de kinderwagen...

We kwamen hier 5 jaar geleden voor het eerst... Tim aan de prednison, sonde, niet wetende of hij zijn 1e levensjaar zou halen en wat de toekomst ons zou brengen... Elke vakantie zijn er hulpmiddelen meegegaan.. En oefenen we veel...
En nu deze vakantie.. Is er natuurlijk nog wel een buggy mee.. Maar verder niks....

Hij heeft weer een sprong gemaakt. Zeker met lopen. Maar zeker ook met zwemmen... We zijn zo trots. Tim kan zelf blijven drijven (wel met bandje) en "trappelt" zelf met zijn beentjes naar je toe... Kom maar op met die zwemles!! En heeft hij meer dan interesse om een geluiden puzzel te maken.. Wie had dat ooit gedacht. Om de laatste sprong thuis niet te vergeten. Dat Tim een soort van beeld kan lezen..
Laat de tekst zien van een kinderliedje.. (let op: Tekst!) en Tim neuriet het liedje...

Genoeg opgeschept over onze boys...

Nog 2 dagen en we zijn weer met het zonnetje thuis..
Ons volgende verslag..??!! We weten het nog niet helemaal zeker...
Maar dit jaar geen dolfijnentherapie in Curaçao.
We gaan waarschijnlijk ons huis een beetje Tim proef maken... Zodat er wat meer "rust" in huize van der Veeke komt.
En wie weet reizen we van de zomer af naar Servië. Om daar een therapie te volgen in een bekend revalidatie centrum.
Jullie horen weer van ons...
Bedankt voor het lezen weer van ons verslag..

Liefs , de Veekies xx